Animalَ

تويه يه كوچه خلوت يه پسر 7-8 ساله در حاليكه سرش رو پايين انداخته در حاله راه رفتن-ه... زنگ صدايه يه جمله كه مدتي پيش از مادرش شنيده تو سرش ميپيچه... جمله ميگه:« انسان بنديست بسته شده ميان حيوان و ابر انسان »... مدتيه اين جمله توي سرش ميپيچه از اينكه يه بند باشه در عذابه ... تمام عمرش رو آويخته و درست مثل همون بند طي كرده ... از بند بودن از آويخته بودن متنفر-ه ،بدش مياد .. شروع به فكر كردن ميكنه ميشه يه ابر انسان بود! اما چطور ميتونه چيزي باشه كه حتي معنيشم نميدونه ... فكر ميكنه! ابر انسان احتمالا بايد يه آدم خيلي بزرگ باشه! مثلا با 2 متر قد و 100 كيلو وزن ولي اونه فقط يه پسر بچست! فكر ميكنه! ابر انسان احتمالا بايد يه آدم خيلي دانشمند باشه! اما اون كلاس دوم دبستان-ه! فكر ميكنه! ابر انسان احتمالا بايد يه آدم خيلي خوب باشه! اما اون از همه شنيده كه پسر خيلي بديه! فكر ميكنه! ابر انسان احتمالا بايد يه آدم ..... هرچي بيشتر و بيشتر فكر ميكنه خودش رو بيشتر با احتمال هايي كه ميده در تضاد ميبينه!!!... يه دفعه جرقّه اي تو ذهن تاريكش ميدرخشه ... يادش مياد بندي بود بسته بين 2 چيز! ... و قطعا پسر ابر انسان نبود! و مطمئنا نميخواد انسان باشه!... متنفر-ه ،بدش مياد! روي دو زانوش ميشينه! ... دستاش رو روي زمين ميذاره ... سرش رو كمي به جلو ميكشه ... دقيقه اي به حركت ميگذره! ... و يه دفعه!................ موهاي زبر رو حس ميكنه كه از تمام بدنش شروع به رشد كردن ميكنن ... -: «موفق شدم!» ،دهنش رو باز ميكنه كه فريادش بزنه! ... اما تنها صدايي كه به گوشش ميرسه نعره-اي خشك و گوش خراشه! ... احساس آرامش و رضايت ذهن مغشوشش رو كمي آروم ميكنه ... دوباره ،ولي اينبار ارادي نعره اي ميزنه كه حتي موهاي خودش رو به تنش سيخ ميكنه ... نعره پشت نعره و احساس سبكي ميكنه ... زوزه-اي از خوشحالي ميكشه و شروع به دويدن ميكنه! 12 سال از اون روز ميگذره و حالا پسر يه حيوون تمام عيار شده! اما خوشحاله! با تمام قدرت توي دشتهاي بي پايان همپاي بقيه هم نوع هاش ميدوه ... و هر انسانيو كه ميبينه با چنگ و دندون از هم ميدرش! هر وقت ماه كامل شد سرت رو از پنجره اتاقت ببر بيرون ... صداي زوزه پسر رو ميشنوي كه تورو به كيش خودش فرا ميخونه! .... به دنبال صدا راه بيفت تا موهارو روي پشتت حس كني كه در حال رشد كردنن!